لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک ،علائم لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک

لنفوم ها  گروهی از سرطان سیستم لنفاوی هستند . لنفوم زمانی رخ می دهد که لنفوسیت ها، نوعی گلبول سفید خون، جهش DNA را به دست آورند. نقش لنفوسیت ها مبارزه با عفونت ها به عنوان بخشی از  سیستم ایمنی بدن است. لنفوسیت های B و  لنفوسیت های T  وجود دارند  که نقش های متفاوتی دارند.

سپس سلول های لنفوم تقسیم می شوند و به طور غیرقابل کنترلی رشد می کنند یا زمانی که باید نمی میرند. لنفوم دارای تجمع لنفوسیت های غیر طبیعی است. دو نوع اصلی لنفوم وجود دارد. آنها  لنفوم هوچکین (HL)  و  لنفوم غیر هوچکین (NHL) نامیده می شوند .

چرا به آن لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک می گویند؟

هنگامی که سلول ها زیر میکروسکوپ بررسی می شوند، نشانگرهای مختلفی دارند که آنها را برای پزشکان و پاتولوژیست ها شناسایی می کند. این به آسیب شناسان اجازه می دهد تا تفاوت بین لنفوم سلول B و لنفوم سلول T را تشخیص دهند. سلول ها نشانگرهای شناسایی متفاوتی دارند. اگر نشانگر وجود داشته باشد، مثبت در نظر گرفته می شود و عدم وجود نشانگر منفی در نظر گرفته می شود.

یکی از شناسه‌های کلیدی لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک، وجود دو نشانگر پروتئینی مختلف در سطح لنفوسیت‌های T است CD30 و ALK (لنفوم کیناز آناپلاستیک)

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک به عنوان CD30 مثبت شناخته می شود و می تواند ALK منفی یا ALK مثبت باشد  CD30 معمولاً به شدت بیان می شود، در حالی که ALK فقط در 90٪ موارد در کودکان مثبت است. لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک با بیان منفی ALK بیشتر در افراد مسن تشخیص داده شده با این لنفوم رخ می دهد.

دو نوع مختلف از لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک (ALCL) وجود دارد.

• لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک اولیه پوستی – می تواند ALK مثبت یا منفی باشد و CD30 مثبت باشد.
• لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک سیستمیک – می تواند ALK مثبت یا منفی باشد و CD30 مثبت باشد.

چه کسانی تحت تاثیر لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک هستند؟

لنفوم 7 درصد از سرطان های دوران کودکی را تشکیل می دهد و سومین سرطان شایع در کودکان 0 تا 14 ساله پس از سرطان خون و سرطان های مغز یا سیستم عصبی مرکزی است.

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک تقریباً 10٪ از تمام موارد لنفوم غیر هوچکین دوران کودکی را تشکیل می دهد. اگرچه بروز ALCL کم است، اما یکی از شایع ترین لنفوم های دوران کودکی است  ALCL 30 تا 40 درصد از کل لنفوم های سلول بزرگ در کودکان را تشکیل می دهد.

ALCL  می تواند در هر سنی و در هر دو جنس رخ دهد معمولاً بین سنین 1 تا 10 سالگی اتفاق می افتد و دومین شیوع آن در گروه سنی 11 تا 15 سال است. به طور کلی، میانگین سن تشخیص در کودکان 10 سال است این بیماری در پسران بیشتر از دختران رخ می دهد.

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک یکی از چهار نوع شایع  لنفوم غیر هوچکین در کودکان است که انواع دیگر عبارتند از:

• لنفوم سلول B منتشر بزرگ – تقریباً 15٪ NHL دوران کودکی را تشکیل می دهد.
• لنفوم بورکیت – تقریباً 40٪ از NHL دوران کودکی را تشکیل می دهد.
• لنفوم لنفوبلاستیک – تقریباً 25٪ – 30٪ NHL کودکان

علل لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک چیست؟

در بیشتر موارد لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک، علت آن مشخص نیست. هیچ کاری انجام نداده اید که باعث این اتفاق در فرزندتان شده باشد. مسری نیست و نمی تواند به افراد دیگر منتقل شود. آنچه می دانیم این است که پروتئین ها یا ژن های خاص آسیب می بینند و سلول ها به طور غیرقابل کنترلی رشد می کنند.

در حالی که علل احتمالی آن مشخص نیست، برخی از عوامل مرتبط با توسعه آن وجود داشته است که ممکن است شامل موارد زیر باشد :

• عفونت قبلی با ویروس اپشتین بار (EBV) – این ویروس عامل تب شایع غدد است.
• سیستم ایمنی ضعیف به دلیل بیماری نقص ایمنی ارثی (بیماری خود ایمنی)
• عفونت HIV
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که برای جلوگیری از رد پس از پیوند عضو یا پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک (اهداکننده) مصرف می شوند.

انواع لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک (ALCL) را می توان به دو نوع تقسیم کرد:

• لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک اولیه پوستی
• لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک سیستمیک

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک اولیه پوستی

در کودکان کمتر شایع است و می تواند ALK منفی یا ALK مثبت باشد اما همیشه CD30 مثبت است.

معمولاً با یک ندول یا تومور زخمی در پوست ظاهر می شود

اغلب محدود به پوست است و ضایعات ممکن است خود به خود برطرف شوند. با این حال، این بهبودی طبیعی اغلب مختصر است زیرا بیماری به طور اجتناب ناپذیر بازگشت می کند.

پوستی اولیه نسبت به لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک سیستمیک تهاجمی کمتری دارد.

این لنفوم معمولاً تا زمانی که محدود به پوست باشد به عنوان یک لنفوم ناتوان (با رشد آهسته) درمان می شود. اگر فراتر از پوست به غدد لنفاوی یا اندام ‌ها گسترش یابد، درمان لنفوم به درمان ALCL سیستمیک تغییر می‌کند.

تقریباً در 10 درصد از بیمارانی که لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک اولیه پوستی آنها تشخیص داده شده است، درمان از لنفوم بی ‌حال به لنفوم تهاجمی تغییر می‌کند.

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک سیستمیک (ALCL)

• شایع تر از ALCL پوستی اولیه
• یک لنفوم تهاجمی (به سرعت در حال رشد) که نیاز به درمان فوری دارد
• می تواند ALK مثبت یا ALK منفی باشد، با 90٪ موارد ALCL کودکان ALCL سیستمیک، که ALK مثبت است.
• نام “سیستمیک” به این معنی است که لنفوم می تواند تمام اندام های بدن از جمله استخوان ها، پوست، مغز استخوان، ریه ها و کبد را تحت تاثیر قرار دهد.

علائم لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک (ALCL)

اولین علائم ممکن است یک توده یا توده های متعدد باشد که پس از چند هفته از بین نمی روند. ممکن است یک یا چند توده روی گردن، زیر بغل یا کشاله ران کودک خود احساس کنید. این توده ها غدد لنفاوی متورم هستند که در آنها لنفوسیت غیر طبیعی رشد می کنند. این توده ها اغلب در یک قسمت از بدن کودک، معمولاً سر، گردن یا قفسه سینه شروع می شوند و سپس به روشی قابل پیش بینی از یک قسمت از سیستم لنفاوی به قسمت دیگر گسترش می یابند. در مراحل پیشرفته، بیماری می تواند به ریه ها، کبد، استخوان ها، مغز استخوان یا سایر اندام ها سرایت کند.

شایع ترین علائم لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک عبارتند از:

• عفونت های مداوم
• تورم بدون درد غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل، کشاله ران یا قفسه سینه
• تنگی نفس – به دلیل بزرگ شدن غدد لنفاوی در قفسه سینه یا توده مدیاستن
• سرفه
• خستگی
• مشکل در بهبودی پس از عفونت
• خارش پوست

تشخیص لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک (ALCL)

بیوپسی  همیشه برای  تشخیص لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک  مورد نیاز است. بیوپسی یک  عمل جراحی برای برداشتن یک  غدد لنفاوی  یا سایر بافت های غیر طبیعی است که توسط آسیب شناس زیر میکروسکوپ مشاهده می شود. بیوپسی معمولا تحت بیهوشی عمومی برای کودکان انجام می شود تا استرس کاهش یابد.

بیوپسی  گره اکسیزیونال  بهترین گزینه معاینه است زیرا مناسب ترین مقدار بافت را برای انجام آزمایش های لازم برای تشخیص جمع آوری می کند.

مرحله بندی لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک

هنگامی که  تشخیص  لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک  انجام شد، آزمایشات بیشتری برای تعیین اینکه لنفوم در کجای بدن قرار دارد یا جایی که تهاجم کرده است مورد نیاز است. به این می گویند  صحنه سازی.  تشخیص  لنفوم به پزشک کمک  می کند تا بداند بهترین درمان برای کودک شما چیست.

چهار مرحله وجود دارد، از مرحله 1 (لنفوم در یک ناحیه) تا مرحله 4 (لنفوم پخش شده)

مرحله اولیه  به معنای مرحله 1 و برخی از مرحله 2 لنفوم است. این را می توان به عنوان “محلی” نیز نامید. مرحله 1 یا 2 به این معنی است که لنفوم در یک ناحیه یا چند ناحیه نزدیک به هم پیدا شده است.

مرحله پیشرفته  به این معنی است که لنفوم در مرحله 3 و 4 است و یک لنفوم گسترده است. در بیشتر موارد، لنفوم به قسمت هایی از بدن که از هم دور هستند گسترش یافته است.

اگرچه لنفوم مرحله “پیشرفته” نگران کننده به نظر می رسد، لنفوم چیزی است که به عنوان یک سرطان سیستماتیک شناخته می شود. می تواند در سراسر سیستم لنفاوی و بافت های مجاور گسترش یابد. به همین دلیل، درمان سیستمیک (شیمی درمانی) برای درمان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مورد نیاز است.

تست های مرحله بندی و اسکن های مورد نیاز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزمایشات خون  (به عنوان مثال: شمارش کامل خون، شیمی خون، و نرخ رسوب گلبول قرمز (ESR) برای بررسی علائم التهاب)

اشعه ایکس قفسه سینه  – این تصاویر به تشخیص وجود بیماری در قفسه سینه کمک می کند.

اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)  – برای درک هر ناحیه از بیماری در بدن قبل از شروع درمان انجام می شود.

توموگرافی کامپیوتری (CT)

بیوپسی مغز استخوان  (معمولاً فقط در صورت وجود شواهدی از بیماری پیشرفته)

پونکسیون کمری  – اگر مشکوک به وجود لنفوم در مغز یا نخاع باشد

همچنین ممکن است کودک شما قبل از شروع درمان یک سری  آزمایشات اساسی را  برای بررسی عملکرد اندام انجام دهد. اینها اغلب در طول درمان و پس از اتمام درمان تکرار می شوند تا مشخص شود آیا درمان بر عملکرد اندام تأثیر گذاشته است یا خیر. گاهی اوقات درمان و مراقبت های بعدی برای کاهش عوارض جانبی باید تنظیم شود  .

بقای طولانی مدت و گزینه های درمانی نیز ممکن است به تعدادی از عوامل بستگی داشته باشد، از جمله:

• سن کودک شما در هنگام تشخیص
• وسعت یا مرحله سرطان
• نوع ALCL
• نحوه پاسخ لنفوم به درمان

درمان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک

هنگامی که تمام نتایج بیوپسی و اسکن مرحله بندی کامل شد، پزشک آنها را بررسی می کند تا بهترین درمان ممکن را برای کودک شما تصمیم بگیرد. در برخی از مراکز سرطان، پزشک با تیمی از متخصصان نیز ملاقات می کند تا بهترین گزینه درمانی را مورد بحث و بررسی قرار دهد. این جلسه   یک  تیم چند رشته ای (MDT)  نامیده می شود.

پزشکان عوامل زیادی را در مورد لنفوم و سلامت کلی فرزند شما در نظر می گیرند تا تصمیم بگیرند چه زمانی و چه درمانی لازم است. این بر اساس:

• مرحله و درجه لنفوم
• علائم
• سن، سابقه پزشکی و سلامت عمومی
• سلامت جسمی و روانی فعلی
• شرایط اجتماعی
• ترجیحات خانوادگی

از آنجایی که لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک یک لنفوم با رشد سریع است، ممکن است لازم باشد درمان ظرف چند روز یا چند هفته پس از تشخیص شروع شود.

پروتکل های شیمی درمانی و عوامل رایج مورد استفاده عبارتند از:

بیماری مرحله I یا II موضعی را می توان با یک دوره کوتاه 9 هفته ای شیمی درمانی درمان کرد:

رژیم شیمی درمانی CHOP  : (سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین، وینکریستین و پردنیزولون)

عوارض جانبی رایج درمان:

درمان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک با خطر ایجاد عوارض جانبی مختلف همراه است. هر رژیم درمانی دارای عوارض جانبی فردی است و پزشک معالج و/یا پرستار متخصص سرطان این موارد را قبل از شروع درمان برای شما و فرزندتان توضیح خواهند داد.

برخی از عوارض جانبی رایج تر درمان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک عبارتند از:

• کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون)
• ترومبوسیتوپنی (تعداد کم پلاکت)
• نوتروپنی (تعداد کم گلبول های سفید خون)
• تهوع و استفراغ
• مشکلات روده ای مانند یبوست و اسهال
• خستگی
• کاهش باروری