تومور ویلمز چیست راه درمان تومور ویلمز – آروین کلینیک
تومورهای ویلمز (یا Gliomas) یک نوع حوزه سرطانی در مغز هستند. این تومور‌ها از سلول هایی که تعداد آنها محدود است، یعنی گلیال ها (همان انواع سلول های حامی مغز) شکل می گیرد. تومورهای ویلمز ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتند، اما بیشتر در افراد بالای 50 سال رخ می‌دهد. علاوه بر این، این نوع تومور، از نظر احتمال و با آسیب به بافت های مجاور مغز، خطرات جدی را برای سلامتی فرد دارد.
تومور ویلمز چه علائمی دارد؟
تومور ویلمز یا چون آنگلیومایلیوما نوعی تومور نادر است که در شبکیه (قسمتی از چشم)، مخاطیهای دستگاه تنفسی، همچنین در دیگر بخش‌های بدن نظیر کبد، کلیه و ساق پا ممکن است شکل بگیرد. به طور کلی، علائم و نشانه‌های بیماری وابسته به قرارگیری و اندازه و محل تومور ویلمز در بدن می‌باشد. در بعضی موارد ممکن است بیماری تا هنگام کشف به صورت بی‌علامت باقی بماند.
نشانه‌های تومور ویلمز در قسمت چشم شامل:
- کاهش دید
- بروز خسوف
- حساسیت به نور، به‌خصوص نور روز
- پدیده‌های رنگی عجیب و غریب در دید
- افزایش قطر دانه‌های عروقی در داخل چشم
نشانه‌هایی که در صورت مبتلا شدن به تومور ویلمز در قسمت‌های دیگر بدن ممکن است بروز کنند:
- سفت شدن و گسترش محل آسیب دیده
- بروز ورم در منطقه تومور
- افزایش حجم در منطقه تومور
- درد و ناراحتی در منطقه تومور
- شکستگی استخوان در صورتی که تومور در استخوان قرار داشته باشد.
تشخیص و درمان تومور ویلمز بسته به محل و اندازه آن، از طریق مطالعات تصویری مانند اسکن CT و MRI، بیوپسی و سایر آزمایشات پیشرفته قابل تعیین است. معمولاً درمان تومور ویلمز با جراحی، شیمی درمانی و یا ترکیبی از این دو درمان صورت می‌گیرد.
علت ابتلا به تومور ویلمز چیست؟
تومور ویلمز یک نوع تومور مغزی است که به دلیل رشد نامنظم سلول های مغزی در مغز ایجاد می شود. علل ابتلا به این بیماری هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما برخی از عوامل ریسک شامل:
- سن بالا: با بالا رفتن سن، احتمال ابتلا به تومور مغزی که شامل تومور ویلمز نیز هست، افزایش می یابد.
- عامل ژنتیکی: در برخی از موارد، تومور ویلمز وراثتی است و به واسطه ژن هایی که بر روی سلول های مغزی اثر می گذارند، ایجاد می شود.
- تعرض به مواد شیمیایی: تعرض به برخی از مواد شیمیایی مانند فرمالدئید، فسفات تری کلرید، و سایر مواد شیمیایی ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به تومور ویلمز شود.
- تابش: تابش ناشی از مشاعل درمانی، مانند درمان تابشی برای سرطان دیگر نیز ممکن است عاملی در ابتلا به تومور ویلمز باشد.
- استفاده بیش از حد از تلفن همراه: مطالعاتی نشان داده اند که استفاده بیش از حد از تلفن همراه ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به تومور مغزی شود، اما هنوز مسئله بسیار پیچیده است و به افزایش خطر بروز تومور ویلمز مرتبط نیست، هرچند همچنان برخی محققان در این زمینه تحقیقات می کنند.
تشخیص تومور ویلمز
تومور ویلمز یک نوع تومور نرمال‌خوانی های خود ایمنی بدن است که اغلب در مناطق مختلف بدن از جمله کبد، ریه، مغز و همچنین لنفوم ها (یعنی سرطان های خون و اعضای لنفوئید) دیده می شود. برای تشخیص تومور ویلمز، ابتدا افراد به دنبال علائم خود می گردند که ممکن است شامل کاهش وزن، تب، خستگی، درد و تورم در محل تومور باشد. سپس آزمایش های مختلفی مانند آزمایش خون، آزمایش تصویربرداری (مانند ایکوگرافی، رادیولوژی و MRI) و بیوپسی (نمونه برداری از بافت آسیب دیده) صورت می گیرد. همه این موارد در کنار معاینه پزشکی و مشاوره آنکولوژیست به ارزیابی تومور ویلمز کمک می کنند.
درمان تومور ویلمز
یک نوع سرطان است که از پایین معده شروع می شود و در اکثر موارد چهار مرحله دارد. درمان تومور ویلمز به وابستگی به مرحله بیماری و بستریابی آن هنگام تشخیص بستگی دارد. درمان ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی ممکن است برای درمان مورد استفاده قرار گیرد.
در مراحل اولیه، جراحی به عنوان درمان اصلی در نظر گرفته می شود و ممکن است به تنهایی کافی باشد. در موارد پیشرفته تر از تومور ویلمز، شیمی درمانی و رادیوتراپی ممکن است برای کنترل رشد تومور به کار رود.
بهترین راه برای درمان این است که در مراحل ابتدایی تشخیص داده شود. برای این منظور، مهم است که به صورت منظم به پزشک معاینه شوید و در صورت وجود هرگونه علائم یا علائمی از بیماری، به سرعت اقدام به تشخیص کنید.