تشخیص سرطان سینه به روش جدید پزشکی – آروین کلینیک
سینه بین پوست و دیواره قفسه سینه قرار دارد و از مجموعه ای از غدد و بافت چربی تشکیل شده است. ساختارهای غده ای که لوبول نامیده می شوند، به یکدیگر متصل شده و یک لوب را تشکیل می دهند و در یک سینه 15 تا 20 لوب وجود دارد. شیر از طریق لوله های کوچکی به نام مجاری شیری از لوبول ها به نوک پستان می رسد.
تشخیص سرطان سینه
سرطان سینه اگر به موقع شناسایی و درمان نشود یک بیماری خطرناک و جدی است. این موضوع به دلیل تکثیر کنترل نشده برخی از سلول‌های غده پستانی است که به سلول های بدخیم تبدیل می شوند و توانایی جدا شدن از بافتی را به دست می آورند که آنها را ایجاد کرده و به سلول‌های اطراف و به مرور زمان به اندام های دورتر حمله می کنند. در تئوری، همه سلول های سینه می توانند باعث سرطان شوند، اما در بیشتر موارد سرطان از سلول‌های غده‌ای از لوبول‌ها یا از سلول‌هایی که دیواره‌های مجاری را تشکیل می‌دهند منشأ می‌گیرد.
چه افرادی در خطر تشخیص سرطان سینه هستند؟
- چندین عامل خطر برای سرطان سینه وجود دارد که گفته می شود برخی از آنها قابل تغییر هستند، زیرا می توان آنها را برای کاهش خطر ابتلا به سرطان از بین برد، در حالی که برخی دیگر قابل اصلاح نیستند.
- از جمله عوامل غیر قابل تغییر شامل سن است ، زیرا خطر ابتلا به بیماری با افزایش سن افزایش می یابد، به طوری که اکثر موارد سرطان سینه زنان بالای 50 سال و با سابقه خانوادگی یا شخصی سرطان سینه را مبتلا می کند.
- به طور خاص، تخمین زده می شود که بین 5 تا 7 درصد از سرطان های سینه ارثی هستند ، یعنی با وجود جهش منتقل شده توسط والدین در ژن های خاص مرتبط هستند.
- از جمله ژن های شناخته شده و مورد مطالعه می توان به BRCA1 و BRCA2 اشاره کرد: جهش در این ژن ها مسئول حدود 50 درصد از اشکال ارثی سرطان پستان است.
- هورمون ها نقش اصلی را در تعیین خطرتشخیص ابتلا به سرطان سینه ایفا می کنند و نشان دهنده عوامل خطر هستند که حداقل تا حدی می توانند اصلاح شوند.
- اولین سیکل قاعدگی زودرس (قبل از سن 12 سالگی) یا یائسگی دیررس (بعد از 55 سالگی)، اما همچنین عدم وجود حاملگی خطر ابتلا را کمی افزایش می دهد . برخی از روش‌های پیشگیری از بارداری خوراکی مانند قرص (که به نظر می‌رسد احتمال ابتلا به برخی دیگر از انواع سرطان را نیز کاهش میدهد) یا برخی از درمان‌های هورمونی که در یائسگی برای مقابله با علائم استفاده می‌شوند نیز می‌توانند این خطر را افزایش دهند.
- در نهایت، بسیاری از عوامل خطر قابل تعدیل مربوط به عادات و رفتارها هستند. در این میان اضافه وزن و چاقی که اغلب ناشی از رژیم غذایی سرشار از چربی و قند و میوه و سبزیجات کم است، همراه با مصرف الکل نقش اصلی را ایفا می کند. از طرف دیگر، شیردهی خطر تشخیص سرطان سینه را کاهش میدهد.
تشخیص سرطان سینه به چه صورت است؟
معمولاً تشخیص سرطان سینه با معاینه فیزیکی و شرح حال شروع می شود . سپس با تصویربرداری تشخیصی، به ویژه با سونوگرافی پستان ، ماموگرافی و گاهی اوقات با تشدید مغناطیسی ادامه می یابد. در نهایت با بیوپسی به پایان می رسد .
هر گونه بررسی دیگری مانند آزمایش خون ، سینتی گرافی استخوان ، PET و یا سی تی اسکن ، برای بررسی بیشتر یا زمانی که در حضور تومورهای متاستاتیک، نیاز به روشن شدن اعضای سلول های سرطانی بدن وجود دارد، استفاده می شود. گسترش یافته اند. هدف اساسی تحقیقات تشخیصی سرطان پستان تعیین مرحله پیشرفت ( مرحله بندی ) نئوپلاسم بدخیم و درجه آن است : این داده‌ها در واقع شدت بیماری را مشخص می‌کنند و توسط پزشک برای برنامه ریزی مناسب ترین درمان مورد استفاده می‌شوند
تشخیص سرطان سینه با سونوگرافی سینه
سونوگرافی سینه یک معاینه ابزاری کاملا غیر تهاجمی است که از اولتراسوند برای ارائه تصاویری از بافت های نرم موجود در ناحیه خاصی از بدن استفاده می کند.سونوگرافی پستان وجود گره های مشکوک را تشخیص می دهد و قوام آنها را روشن می کند حتی اگر جامد باشند و نرم.
تشخیص سرطان سینه با ماموگرافی
ماموگرافی یک آزمایش اشعه ایکس بسیار موثر در شناسایی نواحی مشکوک یا ندول ها است که می تواند نتیجه یک فرآیند نئوپلاستیک باشد. ماموگرافی همچنین یک آزمایش غربالگری مهم برای تشخیص زودهنگام سرطان سینه است.
تشخیص سرطان سینه و ام آر آی
تصویربرداری تشدید مغناطیسی یک آزمایش ابزاری غیر تهاجمی است که تصاویر دقیقی از بافت‌های نرم و سخت بدن انسان ارائه می‌کند. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی امکان شناسایی و توصیف ضخیم شدن ها یا گره های مشکوک را فراهم می کند.
تشخیص سرطان سینه با بیوپسی
بیوپسی آزمایشی است که به شما امکان می دهد تشخیص دهید که آیا توده یا ناحیه بافت مشکوک شناسایی شده در تحقیقات قبلی سرطان سینه است یا خیر. در واقع، این تحقیقات است که برای تأیید تشخیصی آنچه که تا آن لحظه فقط یک فرضیه بود، مورد نیاز است.
بیوپسی شامل دو مرحله ای است:
برداشتن قسمتی از بافت مشکوک با استفاده از سوزن مخصوص . به طور کلی، برای ردیابی دقیق ناحیه بافتی که در آن نمونه برداری انجام می شود، متخصص تشخیص از یک ابزار راهنمایی مانند اشعه ایکس یا آزمایش تصویربرداری تشخیصی دیگر استفاده می کند. آزمایشات آزمایشگاهی بر روی نمونه بافت جمع آوری شده این بررسی ها این امکان را فراهم می کند که مشخص شود آیا واقعاً یک تومور بدخیم است یا خیر و در صورت وجود، مرحله و درجه آن مشخص شود.
چگونگی درمان سرطان سینه بعد از تشخیص
بعد از تشخیص سرطان سینه انتخاب مسیر درمانی به عوامل مختلفی از جمله شرایط بیمار، خصوصیات مولکولی و انتشار بیماری و موارد دیگر بستگی دارد. به طور کلی، اکثر زنان مبتلا به سرطان سینه برای برداشتن بافت بیمار تحت عمل جراحی قرار می گیرند.
در صورت امکان، از جراحی محافظه کارانه استفاده می شود ، یعنی مداخلات جراحی که هدف آن نجات پستان است و تنها بخشی که ضایعه در آن قرار دارد برداشته می‌شود . این روش کوادرانکتومی (یا برداشتن پهن پستان) نیز نامیده می شود و شامل برداشتن بافت پستانی است که تومور را در بر می گیرد.
گاهی اوقات لازم است بیش از یک ربع پستان برداشته شود: در این مورد ماستکتومی جزئی یا کامل بسته به مقدار بافت گرفته شده در طول عمل صحبت می کنیم . امروزه در بسیاری از موارد می توان نوک پستان و قسمت بزرگی از پوست را با تکنیک ماستکتومی که مجموعه آرئول و نوک پستان را حفظ می کند امکان پذیر است. ناحیه آرئول با دوز هدفمند رادیوتراپی محافظت می شود که می تواند مستقیماً در اتاق عمل یا در روزهای بعد انجام داده شود.
مطالعات متعدد نشان داده است که در زنانی که بین دو نوع جراحی انتخاب دارند، جراحی محافظه کارانه (به دنبال رادیوتراپی) به اندازه ماستکتومی از نظر بقا موثر است .
جراحی همچنین نقش مهمی در تعیین گسترش بیماری به غدد لنفاوی زیر بغل دارد. با برداشتن و سپس آنالیز غدد لنفاوی به اصطلاح نگهبان یا اولین غدد لنفاوی زیر بغلی که بیماری می تواند به آنها سرایت کند، پزشکان می توانند حضور احتمالی سلول های سرطانی در این غدد لنفاوی را شناسایی کرده و در نتیجه تعیین کنند که آیا لازم است ادامه یابد یا خیر.
چه جراحی محافظه کارانه باشد و چه ماستکتومی، بازسازی سینه قابل انجام است. در موارد نادر، اگر زن مجبور به انجام رادیوتراپی شود، تمایل به انتظار برای پایان درمان وجود دارد که می تواند در بهبودی اختلال ایجاد کند، در غیر این صورت جراحی پلاستیک سینه حتی در حین عمل نیز قابل انجام است.
رادیوتراپی کمکی ( که بعد از جراحی انجام می شود) برای محافظت از غده پستانی باقیمانده هم از خطر عود موضعی و هم از ظهور یک نئوپلاسم جدید پستانی استفاده می شود. درمان چند دقیقه طول می کشد و به طور کلی باید پنج روز در هفته، تا پنج تا شش هفته متوالی تکرار شود. در برخی موارد، اولین دوزهای پرتودرمانی ممکن است در حین جراحی داده شود.
پس از جراحی، ارزیابی بافت‌شناسی و بیولوژیکی برای تعریف درمان‌های پزشکی احتیاطی و به حداقل رساندن خطر عود و تشخیص مجدد بیماری یا تأثیر بر سایر اندام‌ها ضروری است.
به همین دلیل، به بسیاری از بیماران، درمان با داروهای ضد سرطان ، مانند شیمی درمانی ، درمان های هورمونی یا درمان هایی با داروهایی که اهداف مولکولی خاصی را هدف قرار می دهند، پیشنهاد می شود. با این حال، گاهی اوقات ممکن است نیاز به استفاده از شیمی درمانی نئوادجوانت باشد ، یعنی قبل از جراحی برای کاهش اندازه تومور شیمی درمانی انجام شود.
همانطور که قبلاً در بخش های دیگر ذکر شد، هورمون ها نقش مهمی در تعیین خطر سرطان سینه دارند، اما در انتخاب درمان کمکی نیز نقش اساسی دارند. در واقع، اگر بیماری دارای گیرنده های هورمونی برای استروژن و پروژسترون (حدود 2 تومور از 3 تومور) باشد، می توان به داروهایی متوسل شد که با تأثیر دقیق بر روی این گیرنده ها قادر به مسدود کردن عملکرد هورمون ها و در نتیجه محدود کردن آنها هستند. رشد سلول های تومور تاموکسیفن، یکی از شناخته شده ترین و رایج ترین درمان های هورمونی، به مدت پنج سال پس از جراحی به صورت قرص تجویز می‌شود.
باز هم با هدف کاهش عملکرد هورمون‌ها، در این مورد با کاهش سطح آنها، از مهارکننده های آروماتاز نیز استفاده می‌شود ، مخصوصاً در زنانی که در حال حاضر در دوران یائسگی هستند مفید است.
با این حال، در زنان در سنین باروری، ممکن است نیاز به تجویز یک مهارکننده LH-RH مشابه باشد، دارویی که باعث یائسگی موقت می شود. این درمان با تاموکسیفن یا یک مهارکننده آروماتاز ترکیب می شود. در صورت وجود ویژگی های مولکولی خاص سلول سرطانی، درمان های هدفمند ، که به عنوان داروهای هدفمند نیز شناخته می شوند، می توانند نقش اصلی را در درمان سرطان پستان ایفا کنند.
برای سرطان‌های HER2 مثبت، که حدود 15 درصد از کل تشخیص سرطان‌های سینه را تشکیل می‌دهند و تمایل به رشد سریع تر دارند، چندین داروی هدفمند در دسترس هستند که همگی برای هدف قرار دادن هدف HER2 طراحی شده‌اند: به‌ویژه آنتی بادی های مونوکلونال مانند تراستوزوماب و پرتوزوماب.