تشخیص سرطان مری به چه صورت است و عوامل ایجاد – آروین کلینیک
مری یک لوله عضلانی توخالی است که گلو را به معده متصل می کند و 25 سانتی متر طول دارد. این بخشی از دستگاه گوارش انسان است که اغلب به عنوان دستگاه گوارش شناخته می شود. دیواره های مری هنگام قورت دادن به هم فشار میاورند و غذا را به داخل معده هل میدهند.
سرطان توسط سلول های سالمی ایجاد می شود که جهش می یابند و به طور غیرقابل کنترلی گسترش می یابند و در نتیجه تومور ایجاد می شود . تومورها می توانند بدخیم یا غیر سرطانی باشند. تومور بدخیم توموری است که می تواند رشد کند و به سایر نقاط بدن گسترش یابد.
اصطلاح “تومور خوش خیم” به توموری اطلاق می شود که می تواند ایجاد شود اما گسترش نمی یابد. سرطان مری ، نوعی سرطان است که از سلول ها شروع می شود.
سرطان مری به ویژه از لایه داخلی دیواره شروع شده و به بیرون گسترش می یابد. این بیماری می تواند از طریق دیواره به غدد لنفاوی، که اندام های لوبیایی شکل کوچکی هستند که به مبارزه با عفونت کمک می کنند، و به شریان های خونی قفسه سینه و سایر اندام های اطراف در هنگام عبور از دیواره گسترش یابد. سرطان مری می تواند به ریه ها، کبد، معده و سایر اندام ها سرایت کند.
سرطان مری نوعی کنسر است که در مری ایجاد می‌شود، یعنی لوله ای و تو خالی و طولانی که گلو را به معده متصل می کند. مری لوله ای است که پشت گلو را به معده متصل می کند.
تشخیص سرطان مری معمولاً از سلول هایی که در داخل قرار دارند شروع می شود. سرطان مری می تواند در هر جایی ایجاد شود. این کنسر در مردان را بیشتر از زنان مبتلا می کند.
کارسینوم ششمین علت مرگ ناشی از سرطان در سراسر جهان تشخیص داده شده است. میزان عفونت بسته به محل زندگی شما متفاوت است. استفاده از تنباکو و الکل و همچنین برخی عادات غذایی و چاقی ممکن است با خطر بالاتر در نواحی خاص مرتبط باشد.
تشخیص سرطان مری به چه صورت است؟
آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان مری عبارتند از:
- مطالعه بلع باریم. در طی این آزمایش، مایعی حاوی باریم را می بلعید و سپس تحت اشعه ایکس قرار می گیرید . باریم داخل را می پوشاند و هرگونه تغییر بافتی در اشعه ایکس قابل مشاهده است.
- استفاده از ابزاری برای بررسی (آندوسکوپی): در طول آندوسکوپی، پزشک یک لوله قابل انعطاف مجهز به یک لنز ویدئویی (ویدئوآندوسکوپ) را از گلو و داخل مری شما عبور می دهد. با استفاده از آندوسکوپ، پزشک مری شما را معاینه می کند تا سرطان یا نواحی تحریک شده را بررسی کند.
- جمع آوری نمونه بافت برای تجزیه و تحلیل (بیوپسی): پزشک شما ممکن است از یک اسکوپ مخصوص که از گلوی شما به مری شما عبور می کند (آندوسکوپی) برای نمونه برداری از بافت مشکوک (بیوپسی) استفاده کند. یک نمونه بافت به آزمایشگاه فرستاده می شود تا سلول های سرطانی را جستجو کند.
چه چیزی باعث ابتلا و تشخیص سرطان مری می شود؟
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان مری و تشخیص آن را افزایش دهند عبارتند از:
- سیگار کشیدن
- مصرف زیاد الکل
- دل درد مزمن یا رفلاکس اسید معده
- بیماری ریفلاکس معده به مری
- آشالازی، یک بیماری نادر در عضلات قسمت تحتانی
انواع سرطان مری تشخیص داده شده
2 نوع اصلی سرطان مری وجود دارد:
سرطان سلول سنگفرشی: این نوع کنسر از سلول های سنگفرشی که مری را پوشانده اند شروع می شود. معمولاً در قسمت فوقانی و میانی مری ایجاد می شود.
آدنوکارسینوم : این نوع در بافت غددی در قسمت تحتانی، جایی که مری و معده به هم می رسند، شروع می شود.
درمان هر دوی این نوع مشابه است. انواع دیگری از تومورهای بسیار نادر وجود دارد. اینها شامل سرطان های سلول های عصبی غدد کوچک، لنفوم ها و سارکوم ها هستند و کمتر از 1 درصد از سرطان های مری را تشکیل می دهند.
چه افرادی در معرض تشخیص سرطان مری قرار دارند؟
پزشکان بر این باورند که تحریک سلول ها به ایجاد سرطان کمک می کند. برخی از عادات و شرایطی که می توانند باعث تحریک شوند عبارتند از:
- نوشیدن الکل
- سیگار کشیدن
- کسانی که اختلالات ریفلاکس مانند بیماری ریفلاکس معده به مری دارند
- مری بارت دارید، وضعیتی که با آسیب به پوشش مری به دلیل بیماری ریفلاکس معده مشخص می شود.
- در صورت دارا بودن اضافه وزن
- نخوردن میوه و سبزی کافی
- آشالازی، وضعیتی که در آن عضله قاعده به درستی شل نمی شود
افرادی که در معرض افزایش خطر ابتلا تشخیص سرطان مری هستند شامل موارد زیر هستند:
- مردان سه برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به کنسر هستند.
- کنسر در آمریکایی های آفریقایی تبار شایع تر از سایر گروه های قومی است.
- با افزایش سن احتمال ابتلا به کنسر افزایش می یابد. اگر بیش از 45 سال دارید، ممکن است خطر شما بیشتر باشد.
بعد از تشخیص سرطان مری چگونه درمان می شود؟
انواع مختلف متخصصان اغلب در مراقبت از سرطان با هم کار می کنند تا یک برنامه درمانی کلی برای بیمار ایجاد کنند که ممکن است شامل درمان های مختلف باشد. تیم چند رشته ای چیزی است که به آن می گویند.
دستیاران پزشک، پزشکان پرستار، پرستاران سرطان شناسی، مددکاران اجتماعی، داروسازان، مشاوران، متخصصان تغذیه و سایر متخصصان بهداشت، همه بخشی از تیم های مراقبت از سرطان هستند. رایج ترین انواع درمان برای سرطان مری در زیر ذکر شده است. مدیریت علائم و عوارض جانبی، که بخش مهمی از درمان سرطان است، ممکن است بخشی از برنامه درمانی شما باشد.
نوع و مرحله سرطان، عوارض جانبی احتمالی، ترجیحات و سلامت عمومی بیمار، همگی بر گزینه ها و توصیه های درمانی تأثیر می گذارند. برای کسی اطلاعات از همه گزینه های درمانی خود وقت بگذارید و در صورت داشتن هر گونه نگرانی از پرسیدن سوال نترسید. در مورد اهداف هر درمان و آنچه در طول درمان باید انتظار داشت با پزشک خود صحبت کنید تا بهترین درمان را انتخاب کنید.
هنگامی که شما و پزشکانتان برای تعیین درمان هایی که اهداف مراقبتی شما را برآورده می کند با هم کار می کنید، امی توانید با یکدیگر برای درمان مناسب تصمیمگری نمایید. از آنجایی که چندین گزینه درمانی برای کنسر وجود دارد، تصمیم گیری مشترک برای انتخاب بهترین درمان بهترین کار است.
پزشکان اغلب ترکیب چند نوع درمان را برای توموری که فراتر از مری و غدد لنفاوی گسترش نیافته است، مانند پرتودرمانی ، شیمی درمانی و جراحی پیشنهاد می‌کنند. شیمی درمانی و پرتودرمانی گاهی اوقات در روشی به نام شیمی درمانی ترکیب می شوند. ترتیب درمان بسته به شرایط مختلفی از جمله نوع کنسر متفاوت است.
شیمی درمانی اغلب به عنوان اولین درمان برای کارسینوم سلول سنگفرشی بعد از تشخیص سرطان مری ارائه می شود. بسته به اینکه شیمی درمانی چقدر خوب عمل کرده است، ممکن است از جراحی نیز برای درمان استفاده شود.
طبق آخرین تحقیقات، شیمی درمانی قبل از عمل جراحی در الویت درمان قرار دارد. طبق گفته انجمن انکولوژی بالینی آمریکا ، همه افراد مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی مری به صورت موضعی باید قبل از جراحی شیمی درمانی دریافت کنند. این درمان می تواند سرطان را در برخی افراد بهبود بخشد و ممکن است نیازی به جراحی فوری بعد از تشخیص نباشد.
اگر سلول‌های تومور همچنان در بافتی که در طی عمل جراحی پس از شیمی درمانی و جراحی برداشته شده است شناسایی شود، ایمونوتراپی را می توان توصیه کرد. پرتودرمانی ممکن است برای برخی افراد گزینه ای نباشد. قبل از جراحی، برخی افراد می توانند به تنهایی تحت شیمی درمانی قرار گیرند.
شیمی درمانی رایج ترین درمان برای آدنوکارسینوم در ایالات متحده است و بعد از آن جراحی درمان قطعی است. به جز مواردی که خطر جراحی را افزایش می دهد، مانند سلامت عمومی بیمار، جراحی تقریباً همیشه پس از شیمی درمانی نشان داده می شود. کمو رادیوتراپی یا شیمی درمانی قبل و بعد از جراحی را برای سرطان موضعی پیشرفته توصیه می کند.
اگر سلول های تومور در بافت برداشته شده پس از شیمی درمانی و جراحی یافت شوند، ممکن است ایمونوتراپی برای درمان به بیمار داده شود. برای برخی افراد جراحی گزینه مناسب درمان آنها نیست. در چنین حالتی تنها راه درمان شیمی درمانی است.
هنگامی که شیمی درمانی و پرتودرمانی با هم استفاده می شوند، عوارض جانبی ممکن است جدی تر باشد. با این حال، در موارد دیگر، این ترکیب از درمان‌ها ممکن است موفقیت آمیزتر باشد.بعد از تشخیص سرطان مری جراحی برای برداشتن سرطان می تواند به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها انجام شود.
جراحی های مورد استفاده بعد از تشخیص سرطان مری عبارتند از:
- جراحی برای برداشتن تومورهای بسیار کوچک. اگر تومور سرطانی شما بسیار کوچک است و محدود به لایه های سطحی است و گسترش نیافته است، جراح شما ممکن است برداشتن سرطان و بافت سالم اطراف آن را توصیه کند. جراحی را می توان با استفاده از یک آندوسکوپ در گلو و مری انجام داد.
- جراحی برای برداشتن بخشی از مری (ازوفاژکتومی). در حین انجام ازوفاژکتومی، جراح بخشی از مری را که حاوی کنسر است و همچنین بخشی از قسمت فوقانی معده و غدد لنفاوی مجاور را برمی دارد. مری باقی مانده دوباره با معده وصل می شود. این معمولاً با کشیدن معده به سمت بالا در مقابل بقیه انجام می شود.
- جراحی برای برداشتن بخشی از مری و قسمت فوقانی معده (ازوفاگوگاسترکتومی). در حین ازوفاگوگاسترکتومی، جراح بخشی از بعد تشخیص سرطان مری ، غدد لنفاوی مجاور و بخش بزرگی از معده را برمی‌دارد. سپس بقیه معده به سمت بالا کشیده شده و دوباره به مری وصل می شود. در صورت لزوم، بخشی از کولون شما برای کمک به پیوستن به این دو مورد استفاده قرار می گیرد.
عفونت، خونریزی و نشت از محلی که مری زنده مانده دوباره به معده متصل می شود، همگی خطرات مرتبط با جراحی کنسر هستند.
ازوفاژکتومی می تواند به صورت یک روش باز با برش های بزرگ یا از طریق یک سری برش های کوچک در پوست با استفاده از تجهیزات جراحی مخصوص (لاپاروسکوپی) انجام شود. نحوه انجام جراحی شما با توجه به شرایط منحصر به فرد شما و روشی که جراح شما برای مقابله با آنها استفاده کرده است، تعیین می شود.