دلیل خونریزی در دوران شیمی درمانی

مغز استخوان خون ساز به طور خاص به شیمی درمانی واکنش نشان می دهد زیرا سیتواستاتیک ها تولید سلول های مختلف خون را مختل می کنند. بنابراین، تغییرات زیر در شمارش خون شما از عوارض جانبی رایج شیمی درمانی است:

• گلبول های سفید خون مسئول مبارزه با عفونت ها هستند. اگر تعداد آنها کاهش یابد، به ویژه در معرض عفونت هستند. اگر کمتر از مقدار معینی باشد، درمان باید قطع شود تا زمانی که بدن دوباره گلبول های سفید کافی تولید کند.
• گلبول های قرمز، به طور دقیق تر رنگدانه قرمز خون موجود در آنها، اندام های شما را با اکسیژن تامین می کنند. اگر تعداد گلبول های قرمز کاهش یابد، ممکن است دچار کم خونی شوید.
• پلاکت های خون لخته شدن خون را تضمین می کنند و در نتیجه خونریزی را متوقف می کنند. اگر تعداد آنها کاهش یابد، خونریزی بینی بیشتر و خونریزی های کوچک پوستی ممکن است رخ دهد و در زنان نیز خونریزی قاعدگی افزایش می یابد.

در طول شیمی درمانی، خون شما به طور منظم – حداقل دو بار در هفته – برای بررسی ترکیب آن آزمایش خون خواهد داد.

شایع ترین اختلالات خونریزی در دوران شیمی درمانی در کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان در مرحله تسکینی شامل کمبود گلبول های قرمز و کمبود پلاکت خون ( ترومبوسیتوپنی ) است. این اختلالات اغلب بیمارانی را تحت تأثیر قرار می دهند:

• لوسمی های لنفوبلاستیک حاد و میلوئیدی (ALL و AML)
• سندرم میلودیسپلاستیک (MDS )
• رشد مغز استخوان ( متاستاز) تومورهای جامد (مثلاً متاستاز n یک نوروبلاستوم)
• کاهش عملکرد مغز استخوان پس از شیمی درمانی

درمان کم خونی

اینکه آیا کم خونی نیاز به درمان دارد، باید همیشه به صورت جداگانه در نظر گرفته شود. همه دست اندرکاران بیمار، در صورت امکان، خانواده و تیم درمان باید با هم بررسی کنند که بیمار در شرایط فعلی و در مرحله فعلی بیماری تا چه حد از انتقال خون سود می برد . سن بیمار، نوع بیماری و همچنین سایر شکایات و ملاحظات عملی (مانند بستری شدن در بیمارستان برای انتقال خون) نقش عمده ای در این فرآیند تصمیم گیری ایفا می کنند. همچنین ممکن است هیچ درمانی انجام نشود زیرا استرس مورد انتظار برای بیمار به شدت ضعیف شده بسیار زیاد است.

تجویز یک کنسانتره گلبول قرمز می تواند وضعیت بیمار را بهبود بخشد، به عنوان مثال، از کم خونی و تنگی نفس جلوگیری کند.

درمان ترومبوسیتوپنی (کمبود پلاکت)

این درمان معمولاً فقط برای خونریزی در دوران شیمی درمانی شدید استفاده می شود .کنسانتره پلاکتی نیز به صورت سرپایی تجویز می شود .

نکته مهم: مهم ترین معیار تصمیم گیری برای انتقال فرآورده های خونی در کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان و اختلالات خون سازی در مرحله تسکینی، وضعیت فردی بیمار است نه نتیجه آزمایشگاهی (مانند کاهش تعداد خون قرمز). سلول ها یا پلاکت های خون) به تنهایی.

خون ریزی در دوران شیمی درمانی

در کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان تحت مراقبت های تسکینی، اختلالات زیر به ویژه می تواند منجر به خونریزی شود:

• بیماری و یا کمبود پلاکت ‌های خونی مرتبط با درمان ( ترومبوسیتوپنی ) اغلب باعث خونریزی غشای مخاطی بینی می‌شود، اغلب عوارض خونریزی‌دهنده جدی می شود.
• فقدان فاکتورهای انعقادی در نتیجه آسیب کبدی مرتبط با درمان یا تومور کبدی (مانند متاستاز یا هپاتوبلاستوم)
• خونریزی از تومور عروقی.

درمان خونریزی دو دوران شیمی درمانی

متخصص اطفال (و سایر متخصصان، به عنوان مثال در آزمایشگاه) ابتدا علت احتمالی را تعیین می کند. به عنوان مثال، حتی خونریزی در دوران شیمی درمانی کوچک غشای مخاطی در دستگاه گوارش که به طور مکرر در یک دوره زمانی خاص رخ می دهد، می تواند منجر به کم خونی شود و در نتیجه منجر به خستگی سریع، تنگی نفس در حین فعالیت و سایر مشکلاتی می شود که بیشتر بیمار را محدود می کند. کیفیت زندگی باقی مانده

روش های غیر دارویی خونریزی دو دوران شیمی درمانی

اقدامات غیردارویی برای هموستاز موضعی ، به عنوان مثال در مورد خونریزی بینی، عبارتند از:

• تحت تأثیر قرار دادن منبع خونریزی در دوران شیمی درمانی (مثلاً با تامپوناد)
• محافظت از ناحیه آسیب دیده از صدمات و عفونت ها ( به عنوان مثال از طریق ضد عفونی، گچ، بانداژ)
• استفاده از ملحفه ها و حوله تیره یا رنگارنگ (به جای سفید) اغلب کمک می کند تا لکه های خون کمتر دیده شوند و در نتیجه وحشت مرتبط با خونریزی را کاهش می دهند.